250 miljoen jaar geleden, aan het einde van het Perm, vond de ergste natuurramp ooit plaats. De slachting tijdens de Great Dying was totaal. Maar liefst 96% van alle soorten in zee verdween voor altijd en het land werd overwoekerd door een schimmelplaag. Het leven zoals we dat kennen werd honderden miljoenen jaren teruggezet.
De zeewatertemperatuur steeg in de tropen tot 40 graden. Zelfs in de zeer warme Perzische golf wordt dat niet gehaald. Ook op het land verdwenen de meeste soorten. De aarde was na de uitstervingsgolf onherkenbaar. Enorme kuddes lystrosaurussen, een allesetende soort zo groot als een forse kat, maakten negen tiende van alle gewervelde dieren uit.
Indien de video niet opent, bekijk deze HIER.
Het meest verontrustend is dat we nog steeds niet precies weten waarom. Er zijn wel vermoedens, die steeds sterker worden. Uit de tijd van de Permiaanse uitsterving dateren de zogeheten Emeishan erupties in China, een enorme eruptie van lava. Een vergelijkbare, veel grotere structuur is ook gevonden in Siberië. Waarom deze erupties optraden weten we niet. Wel dat ze op plekken plaatsvonden die aan het einde van het Perm duizenden kilometers van elkaar lagen. Een theorie veronderstelt dat een serie enorme vulkanische erupties overal tegelijk lagen steenkool in brand heeft laten vliegen en bevroren methaanclathraten (dit ‘methaanijs’ bestaat uit een kooi van watermoleculen, die methaanmoleculen omgeven) heeft vrij laten komen (clathrate gun hypothesis, die nu ook dreigt).
Een groot raadsel is wel waarom deze uitbarstingen op precies hetzelfde tijdstip plaatsvonden, op locaties die duizenden kilometers van elkaar lagen.
Meer exotische theorieën veronderstellen onder meer dat een mini-zwart gat met een massa van bijvoorbeeld die van de maan door de aarde heen is geschoten. Dit zou door de extreme zwaartekrachtseffecten inderdaad verwoestende effecten hebben. Al deze verklaringen zijn echter weinig overtuigend.
Dat we de oorzaak niet kennen, is uiterst verontrustend. Het is in principe mogelijk dat ons hetzelfde lot te wachten staat als de ongelukkige dimetrodons en andere karakteristieke dieren van het Perm. We stoken nu zelf de steenkool op in plaats van dat deze in brand vliegt, maar de parallellen zijn onmiskenbaar. Zie bijvoorbeeld deze verontrustende gaten in de Siberische permafrost, naar verluidt door het ontploffen van methaan uit ontdooiende clathraten in de permafrost.
Uiteraard is het het beste dat we snel de hoeveelheid kooldioxide in de atmosfeer laten dalen tot maximaal rond de 350-400 ppm. Hiervoor is het helaas al aan de late kant. Daarom is het beter dat we ons ook verspreiden over meerdere planeten. De aarde is domweg té kwetsbaar.
Clik here to view.
De uitsterving aan het einde van het Perm veranderde de aarde in een onleefbare hel. Pas miljoenen jaren later krabbelde het leven weer overeind.
Het bericht Video: de ergste natuurramp ooit in de geschiedenis van de aarde verscheen eerst op Visionair.