Er is een plek elders in dit zonnestelsel met ongeveer aardse temperaturen, zwaartekracht en luchtdruk. Er is een dikke beschermende atmosfeer en de hoeveelheid zonlicht is ruim voldoende. Kortom: ideaal voor menselijke bewoning.
Er is alleen een klein probleempje. Deze comfortabele plek bevindt zich vijftig kilometer hoog in de atmosfeer van Venus. De oppervlakte van Venus is namelijk vermoedelijk de dodelijkste plek in het zonnestelsel. NASA heeft nu een oplossing bedacht: een drijvende stad. Hoe realistisch is dit plan? En richten we onze aandacht niet beter op Venus, dan op Mars?
De atmosfeer van Venus is volkomen onadembaar, maar bevat veel nuttige grondstoffen om bijvoorbeeld plastics van te maken. Bron: Wikimedia Commons
Living of the planet
De atmosfeer van Venus bestaat uit kooldioxide (96,5%), stikstof (3,5%), zwaveldioxide (0,015%), argon, waterdamp en zwavelzuur (sporen;zie grafiek). Hiermee bevat ze overvloedige hoeveelheden van de elementen stikstof, zuurstof, koolstof en zwavel. Alleen waterstof is zeer schaars: de schaarse aanwezige waterstof maakt deel uit van zwavelzuur en een spoor waterdamp.
Van kooldioxide en stikstof kunnen plastics gemaakt worden, zeker gezien de overvloedige hoeveelheden zonne-energie. De zonneconstante boven Venus is twee keer zo hoog als boven de aarde. Deze plastics zullen dan polycarbonaten of soortgelijke verbindingen zijn. Gezien de schaarste van waterstof en afwezigheid van belangrijke elementen als fosfor en metalen in de atmosfeer van Venus, is Venus een logische bestemming en overlaadstation voor ladingen erts en waterijs uit de planetoïdengordel. De dikke atmosfeer is namelijk ideaal om af te remmen. Kortom: verprutsen we als mensheid de grote kans om een ruimtevarende soort te worden niet, dan zullen we vermoedelijk nog veel van Venus horen in de komende decennia.
Verder lezen:
HAVOC projectpagina (NASA)
Uitgebreider artikel
Ruimtekolonisatie Venus
Het bericht NASA plant drijvende steden boven Venus verscheen eerst op Visionair.