Moslimfundamentalisten verwijzen graag naar de Gouden Eeuw van de islamitische wereld, toen het Midden Oosten wetenschappelijk en intellectueel voorliep op Europa. Zij denken dat als de islamieten maar terugkeren naar hun islamitische heilsstaat, de gloriedagen van weleer zullen terugkeren.
De gerenommeerde astronoom en wetenschapspopularisator Neil DeGrasse Tyson gaat hier in op een interessante en vervelende vraag: hoe komt het dat op dit moment, en de zes eeuwen hiervoor, de Arabische wereld op zo ongeveer alle kenmerken van menselijke ontwikkeling onderaan bungelt?
Als astronoom weet hij dat de helderste sterren bijna zonder uitzondering Arabische namen hebben. Neem bijvoorbeeld Mizar, de wonderlijke, en Deneb, de staart. Dit komt, omdat de eersten die deze sterren op wetenschappelijke wijze benoemden, Arabisch sprekenden waren. Ook zenit, nadir en azimut zijn astronomische begrippen uit het Arabisch.
De doder van de islamitische wetenschap
Dat is nu wel anders. De reden: moslimfundamentalisten ruïneerden de islamitische beschaving. Vooral de rol van de heer al-Ghazali (1058-1111), door moslims ‘Nur-al-Islam’ (licht van de islam) genaamd, was funest. Zo verwierp hij de eerdere gedachte van Averroës (Ibn Rushd) dat er natuurwetten bestonden. Het gevolg was, dat het soennisme en sji’isme de overheersende stromingen werden, en dat moslims die serieus wetenschap wilden beoefenen, als ketter op de brandstapel belandden. Het verzet van Averroës mocht niet baten. De islamitische wereld zou nooit meer herstellen van deze intellectuele genocide door het “licht van de islam”.
De doder van de islamitische wetenschap, Al Ghazali.
Het bericht Waarom kwam er een einde aan de islamitische Gouden Eeuw? verscheen eerst op Visionair.